Totstandkoming

Op grond van (onderzoek naar) de Nederlandse jurisprudentie kan niet eenvoudig een geordend beeld worden geschetst van welke bedragen passen bij welke gevallen waarin een aanspraak op smartengeld bestaat. Daarom is inspiratie geput uit de Engelse Guidelines for the Assessment of General Damages in Personal Injury Cases Guidelines, die in 1992 het levenslicht zagen en sindsdien tweejaarlijks verschijnen. In die Guidelines zijn voor allerlei letsels de gradaties van ernst onderscheiden waarin deze zich kunnen voordoen, worden bandbreedtes gegeven die weergeven hoeveel smartengeld daarbij past, en worden factoren genoemd die relevant (kunnen) zijn voor het ‘vinden’ van een bedrag binnen een bepaalde bandbreedte. Deze Engelse aanpak heeft als voordeel dat hij aansluit bij de bestaande praktijk van gevalsvergelijking, deze praktijk inzichtelijker maakt en tevens op een consistentere wijze rekening houdt met ontwikkelingen in waardering van letsels dan dat via individuele uitspraken kan gebeuren. Tegelijkertijd laat hij de gebruiker alle ruimte en voorziet hij in een wisselwerking met rechterlijke uitspraken. 

Uitgangspunt van dit onderzoek is dat niet alleen de Engelse indeling in letselcategorieën, maar ook de relatieve waardering daarvan – de onderlinge verhoudingen tussen bedragen – een zeker universeel karakter heeft en dus ook als model kan dienen voor Nederland. Bij het opstellen van de (consultatieversie van de) Rotterdamse Schaal is de Engelse indeling in en beschrijving van letselcategorieën toegesneden op de Nederlandsrechtelijke context en op onderdelen aangescherpt en verduidelijkt. Daarbij is ook gekeken naar de wijze waarop in Ierland en Noord-Ierland het Engelse ‘Guidelines-model’ is geïmplementeerd: ook daar zag men immers aanleiding om het voorbeeld van de Engelse Guidelines for the Assessment of General Damages in Personal Injury Cases Guidelines te volgen.